Pasta cukrowo-cytrynowa do depilacji :)

    Od dawna szukam sposobu na dłuższe czasowo pozbycie się włosków z łydek i z ud. Do tej pory się golę (ach te intymne wyznania :D) i czasami próbowałam przejść na wosk czy plastry. Jednak kończyło się tym, że próbowałam i nic więcej nie wyszło. 

    Kilka miesięcy temu znalazłam na stylowych przepis, który mnie zainteresował - pastę cukrowo-cytrynową. Skrzętnie go - przepis - zanotowałam na laptopie, jednak on - laptop, nie przepis - jest istotą o wiele bardziej złośliwą niż kot i jak zwykle ukrył gdzieś plik. Zaprawdę, nie zdziwiło mnie to. 

    I w ten sposób na dłuższy czas darowałam sobie wszelkie zabawy. 

    Do dzisiaj.

I w garnuszku nie emaliowanym znalazło się:

~ półtorej szklanki białego cukru

~ półtorej szklanki wody

~ sok z półtorej cytryny

    Sposób stworzenia pasty jest heroicznie skomplikowany. Otóż...

    Do garnuszka wpierw wlałam wodę i zagotowałam ją, po czym dodałam cukier wraz z sokiem cytryny. I od czasu do czasu mieszałam w nim łyżką i tak gotowałam przez półtorej godziny.

    Czasem proszę się nie przejmować - jest on zależny od kaloryczności gazu, od tego, na jakim ogniu będziemy gotować, w jakim garnku ebleble.

    Przez pierwsze pół godziny gotowałam na maluczkim ogniu, później na większym, gdy przestałam odnosić wrażenie, że cukier nie będzie miał już chęci się przypalać. Z czasem zaczęła tworzyć się coraz większa piana na powierzchni, jednak nie jest ona niczym strasznym i nie trzeba od niej uciekać z krzykiem. Odnosi się wrażenie, że chce wykipieć jak mleko, jednak mi to się nie zdarzyło. Polecam jednak pilnować garnuszek, bo wraz z gęstością mazi częściej trzeba ją mieszać :)

    Pamiętajcie, żeby nie wkładać do gęby łyżki z karmelem. Nie posądzam Was, byście byli na tyle pomysłowi, by to robić, bardziej to jest forma "by nie było, że nie mówiłam" ; ) Może bardzo, bardzo ładnie poparzyć, podrażnić i Jasności jedne wiedzą co zrobić z językiem i podniebieniem. Gra nie warta świeczki. I nie, nie dobry jest :P (tak, Zmora musiała sprawdzić. Ale krzywdy sobie nie zrobiła :) ) Sam samotny pewnie jest, ale nie z cytryną.

    Kolor tworu jest bardzo intensywny - przypomina mi bardzo ciemny bursztyn albo miód gryczany.

    Nim był zdatny do użycia, minęły trzy godziny od zdjęcia go z gazu i przelania do wcześniej podgrzanej, szklanej miseczki. Wpierw pasta stygła na blacie kuchennym przez półtorej godziny, po czym włożyłam ją do lodówki. Użyję ją dopiero jutro :)

     Zatem szukajcie w najbliższym czasie relacji z użycia pasty :)

A Wy czego używanie, by pozbyć się owłosienia z nóg? Posiadacie coś, co jest nieodzowne w Waszej pielęgnacji, czy tak jak ja ciągle szukacie?

Pozdrawiam

Zmora